Babylonische oorsprong van de namen van de sterrenbeelden
De Babyloniërs keken tijdens de schemering naar het onder- en opgaande sterrenbeeld.
Het groepje sterren dat we de Plejaden noemen, kreeg de naam MUL.MUL, letterlijk vertaald ster.ster. Deze sterretjes, die zo dicht bij elkaar staan, zijn gemakkelijk te herkennen! Ook in andere oude culturen werd dit groepje als eerste beschreven - benoemd.
De sterren die in de tweede lentemaand (eind april en begin mei) aan de oostelijke ochtendhemel zichtbaar werden, werden genoemd naar hun god Stier, een krachtige Stiermens
De sterren, die een half jaar later, in de tweede herfstmaand zichtbaar werden, werden genoemd naar de god Schorpioen. Wanneer de Stier onderging, kwam de Schorpioen op. MUL.MUL en de Schorpioen behoren tot de oudste Mesopotamische sterrenbeelden.
Griekse gestalten
De Babylonische namen werden door de Grieken overgenomen. Zij hebben de Babylonische "sterrenbeelden-Goden" aan de hemel concrete gestaltes gegeven, zie de artikelen bij "Sterrenbeelden - Sternbilder"
De Grieken keken heel anders naar de hemel dan de Babyloniers. Ze vroegen zich af welke sterren tot de ene groep (bijv. Leeuw) hoorden, en welke tot het later opkomende beeld (de Maagd). De Griekse kennis van de sterrenbeelden heeft zich in de laatste vijf eeuwen voor Christus' geboorte en de eerste twee eeuwen een grote ontwikking doorlopen.
Pas na Eratosthenes worden de oude Griekse mythologische verhalen met de sterrenhemel verbonden.
Opvallend is, hoe weinig kennis van de Babylonische oorsprong van de namen van de sterrenbeelden bij hen bekend was.
De atlas van Farense stamt waarschijnlijk uit de Romeinse tijd (misschien tweede eeuw n. Chr.). Zie ook de uitgebreide geschiedkundige website van G. Thompson
http://members.westnet.com.au/gary-david-thompson/page11-15.html
Die griechischen Dichter Hesiod und Homer erwähnten einige Sterne und Sterbilder (Plejaden, Orion, Sirius).
Im berühmten griechischen Lehrgedicht über die Stern- und Wetterzeichen, den Phainomena des Aratos (etwa 250 v.Chr.) sind die Sternbilder kurz beschrieben.
Aratos und Hipparch hielten die Sternbilder für die Arbeit eines Erfinders aus alten Zeiten. Dieser Mensch hätte die ganz vielen Sterne nicht benennen können. Manche sehen ja in Helligkeit und Farbe ähnlich aus, und sie kreisen zudem noch. Er hatte die Idee gefasst, deutliche Gestalten zu bilden und diesen einen Namen zuverleihen. Die einzelnen Sterne ließen sich in die klaren Bilder einfügen, und so gelang es ihm auch, diese zu benennen.
Hipparch schrieb dazu, dass die Sternbilder für unseren Standort gestaltet seien, denn sie bieten ja eine Profilansicht. Ihre Gestalt sei zudem "auch vom künstlerischen Standpunkte durchaus gerechtfertigt und angemessen."
Der große Astronom Hipparch (190 - 120 v. Chr.) war über Vieles, wie z.B. die gleichzeitig auf- und untergehenden Sterne nicht mit Aratos einverstanden. Hierüber waren sie sich jedoch einig:
"Wo Aratos die rechte oder linke Seite eines Sternbildes bezeichnet, stimmt seine Angabe mit der Annahme überein".
